در حال حاضر سریعترین سیستم حمل و نقل عمومی را می توان هواپیما محسوب کرد که قادر است مسافت های طولانی و بین قاره ای را با سرعت زیادی طی کرده و مسافران، محموله های مختلف و … را جا به جا کند. در سال های اخیر با پیشرفت فناوری قطارهای مغناطیسی شناور در هوا یا مگلو، گزینه دیگری نیز برای سفر با سرعت بسیار بالا و در مسافت های طولانی طی زمانی کوتاه؛ به سایر گزینه های حمل و نقل اضافه شده که اگر چه هنوز به طور کامل در سراسر جهان رایج نشده و تجربه زیادی از استفاده آن وجود ندارد اما از نظر سرعت حرکت مشابه هواپیما بوده و هزینه های استفاده و نگهداری از آن بسیار کمتر از هواپیما محسوب می شود.

این قطارها با نام مگلو (maglev trains) شهرت داشته و کمابیش استفاده از آن در گوشه و کنار دنیا رایج شده است. سیستم مگ لو با بهره گیری از میدان مغناطیسی که بین قطار و هادی راه ایجاد می گردد، در فاصله اندکی از خط معلق مانده و در طول آن به حرکت در می آید. در قطارهای مغناطیسی به دلیل عدم تماس فیزیکی بین قطار و خط آهن، اصطکاک تماسی وجود ندارد. فناوری مگلو نقطه اشتراکی با خطوط ریلی نداشته و تاسیسات آن کاملا باید بطور مجزا طراحی و ساخته شود. این قطارها با شکل خاص آیرودینامیک خود دارای سرعت بسیار بالایی هستند. از دیگر ویژگی های این قطار می توان به عدم وجود لرزه و تکان در بدنه آن اشاره کرد. در حقیقت در این مدل از قطارها ، نیروی مغناطیس موجب شناور شدن قطار و حرکت بدون لرزش آن رو به جلو می شود.