ایستگاه راه‌آهن مرکزی وین ورودی اصلی بازدیدکنندگان این شهر از سراسر دنیا است و بدین ترتیب از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این ایستگاه با ساختار خاص خود در لحظات اول ورود به شهر، فضایی نفس‌گیر و دیدنی به وجود می‌آورد و با جلوه‌نمایی خاص خود، نوعی خوش امدگویی را تداعی میکند.
اهمیت عمده و خاص ایستگاه وین در نوع معماری چشمگیر آن منعکس می‌شود و شاخصه اصلی آن ساختار هدفمندی است که در طراحی سقف نیمه‌شفاف، تاشو و الماس‌گونه آن به کار رفته است. این سقف شامل ۱۴ قاب لوزی‌شکل فضایی، هر یک به طول ۷۶ متر است که در پنج ردیف، بر فراز ۱۰ ریل موجود در پنج سکوی آن قرار دارد. به منظور استوار ماندن این الماس‌های چشم‌نواز، در هر ۳۸ متر فضای زیرین آن یک ستون حامل قرار داده شده است.
این لوزی‌ها در بخش مرکزی از هم جدا شده‌اند و یک نورگیر ۳۰*۶۰ متری کریستال‌شکل ایجاد کرده‌اند. علاوه بر این به لطف ساختارهای لعابدار و یکپارچه به کار رفته در سقف، ایستگاه مذکور در طول ساعات روز از روشنایی طبیعی برخوردار است و در طول شب از جلوه‌های جالب و اعجاب‌انگیز شب بهره می‌برد.
استفاده از ورق‌های آلکوباند نقره‌فام نیز نمایی هارمونیک به بخش داخلی آن در درون ساختمان بخشیده است. نکته جالب اینکه در کنار استفاده از مواد و ترکیبات شفاف و با دوام که نیاز چندانی به نگهداری ندارند، طراحی سالن‌های روشن و شاد، تهویه مطبوع، قابلیت دسترسی آسان به سکوها از حیاط بیرونی و بهینه‌سازی آن خصوصا برای توانخواهانی با توان حرکتی پایین که از ویژگی‌های متمایز طراحی ایستگاه به حساب می‌آید، ساختمان این بنا کاملا پایدار و دوستدار محیط زیست بنا شده است.
طراحان و برنامه‌ریزان ایستگاه مرکزی وین با توجه عمده به مسائل زیست‌محیطی و پایداری، استفاده از مواد پایدار و دستیابی به مقادیر بالای بهره‌وری انرژی را در اولویت قرار داده‌اند و با بهره‌گیری از انرژی زمین‌گرمایی، سیستم‌های سرمایش و گرمایش از یک شبکه منطقه‌ای و سیستم تهویه یکپارچه، این ایستگاه را به نمونه‌ای کارآمد از انرژی و سازگار با محیط زیست تبدیل کرده‌اند.
معماری برجسته و بی‌همتای این ساختمان حاکی از اهمیت ویژه مسئولین راه‌آهن ملی اتریش به ویژگی‌های عملیاتی، کاربردی، اقتصادی و نیز مطابقت بنا با تمامی الزامات فنی و سازمانی است که در طراحی آن مورد توجه ویژه‌ای قرار گرفته است.
