پوتین در جلسه عمومی اجلاس روسیه و آفریقا در سن پترزبورگ در روز پنجشنبه هفته گذشته توضیح داد که مسکو “فعالانه درگیر تغییر جهت گیری حمل و نقل و جریان بار به سمت کشورهای جهان جنوب، از جمله آفریقا است.” کریدور حمل و نقل بین المللی شمال-جنوب که به عنوان جایگزینی برای کانال سوئز معرفی می‌شود، یک سیستم حمل و نقل چند حالته به طول ۷۲۰۰ کیلومتر است که مسیرهای کشتی، ریلی و جاده‌ای را برای جابجایی محموله بین روسیه، ایران، آذربایجان، هند و آسیای مرکزی به هم متصل می‌کند.کریدور بین المللی حمل و نقل شمال-جنوب که ما در حال توسعه آن هستیم، با هدف دسترسی کالاهای روسی به خلیج فارس و اقیانوس هند است که از آنجا می‌توانند از طریق کوتاه‌ترین مسیر دریایی به قاره آفریقا برسند.
پوتین گفت: طبیعتاً از این کریدور می‌توان در جهت مخالف نیز استفاده کرد – برای عرضه کالاهای آفریقایی به بازار روسیه. به گفته پوتین، روسیه به دنبال تضمین اتصال متقابل در طول مسیر و راه‌اندازی خطوط منظم حمل و نقل بار است. انتظار می‌رود حجم کالاهای ارسال شده از طریق کریدور حمل و نقل بین المللی شمال-جنوب طی هفت سال آینده تقریباً سه برابر شود و رهبر روسیه پیشنهاد ایجاد یک هاب لجستیکی برای این کریدور در سواحل آفریقا را داد. افتتاح یک مرکز حمل و نقل و لجستیک روسیه در یکی از بنادر در سواحل آفریقا چیز خوبی خواهد بود، شروع خوبی برای این کار مشترک.
رئیس جمهور روسیه افزود: ما اطمینان از پوشش گسترده‌تر قاره آفریقا با پروازهای مستقیم و مشارکت در توسعه شبکه راه‌آهن آفریقا را مهم می‌دانیم. اینها وظایف کلیدی هستند که ما به دوستان آفریقایی خود پیشنهاد می‌دهیم تا با یکدیگر در مورد آن همکاری کنند. روسیه بارها پیشنهاد کرده بود که کریدور حمل و نقل بین المللی شمال-جنوب می‌تواند جایگزینی برای کانال سوئز شود، آبراه ۱۹۳ کیلومتری مصر که دریای مدیترانه را به دریای سرخ متصل می‌کند که روزانه حدود ۱۲ درصد تجارت جهانی از طریق آن انجام می‌شود. ساخت کریدور حمل و نقل بین المللی شمال-جنوب در اوایل دهه ۲۰۰۰ آغاز شد، اما توسعه بیشتر آن با توجه به تحریم‌های غرب که روسیه را مجبور کرده است جریان تجاری خود را از اروپا به آسیا و خاورمیانه تغییر دهد، انگیزه جدیدی به خود گرفته است.
بر اساس گزارش وزارت حمل و نقل روسیه، مجموع جریان محموله در امتداد کریدور حمل و نقل بین المللی شمال-جنوب در سال ۲۰۲۲، ۱۴.۵ میلیون تن بوده است و پیش بینی برای سال جاری ۱۷.۶ میلیون تن است. پیش بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۰ حجم تجارت از طریق این کریدور به ۴۱ میلیون تن برسد. کریدور شمال – جنوب که در آغاز راه، محصول اراده و عزم روسیه، ایران و هند در سال ۲۰۰۰ میلادی برای ایجاد گذرگاه حمل و نقل بار بود، در طول سال‌های بعد، شاهد پیوستن شمار دیگری از کشورها به این مسیر تزانزیتی بود. آنچه برای این کشورها در پیوستن به این مسیر ترانزیتی انگیزه بخش بود این بود که مسیرهای متداول برای ارسال کالا از هند به سمت سن پترزبورگ روسیه که از کانال سوئز عبور می‌کند، حدود ۱۴ هزار و ۵۰۰ کیلومتر طول دارد اما کریدور ایران در این مسیر تنها هفت هزار و ۲۰۰ کیلومتر است که بهره گیری از این ظرفیت، ۴۰ درصد زمان ترانزیت و ۳۰ درصد هزینه‌های حمل و نقل را کاهش می‌دهد.
