بخشی از مقاله اخیر دکتر صادقیه اهری دانشیار پزشکی اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی اردبیل به مناسبت هفتم مهرماه، روز جهانی قلب ( در این مقاله بر نقش عوامل اجتماعی موثر برسلامتی قلب انسان، منجمله شهرنشینی سالم و حمل و نقل سالم تاکید شده است) :
اهمیت بیماری های قلبی عروقی در ایران:
۱- شایع ترین علت مرگ و میر در دنیا و ایران بیماری های قلبی است.
۲- در ایران بالغ بر ۳۳ درصد مرگ های زیر ۷۰ سال مربوط به بیماری های قلبی است.
۳- سن ابتلا به بیماری های قلبی در کشور کاهش یافته است.
برای پیشگیری از بروز بیماریهای قلبی چه باید کرد؟
تجربه دنیا در این باب که بسیار هم خوب جواب داده است ایجاد شهرهای حامی و دوست دار سلامت است. شهرهای سالمی که به شیوه ای طراحی و مدیریت می شود که شهروندان ناخود اگاه از طریق پیاده روی در معابرشهری،گردش در مراکز خرید و تفرجگاه های شهری با هوای پاک و سالم، استفاده از دوچرخه هایی که شهرداری ها و نهادهای اجتماعی و موسسات خصوصی به صورت داوطلبانه در اختیار شهرندان قرار می دهند به میزان کافی با تحرک فیزیکی زندگی می کنند. به نوعی چنان تدبیر امور شهری می کنند که مردم خواه یا ناخواه تحرک فیزیکی لازم را دارند. در این شهر ها بیشتر هزینه های عمومی شهری برای ایجاد محیط ها و زیر ساخت های شهرهای دوست دار سلامت مانند مترو ،اتوبوس های برقی و…، صرف می شود. نتیجه یک چنین تدبیر شهری ایجاد شهرهای دوست دار سلامت مانند امستردام و کپنهاگ با دوچرخه های بیشماری است که هم معضل تردد شهری را حل می کنند و هم سلامت جسم و روان را سبب می شوند و با صرفه جویی در هزینه های درمان به سایر بخش های اجتماعی کشورشان کمک می کنند.
نسخه بومی ما چگونه باید باشد، شهرها در اشغال خودروهای تک سرنشین است. مدیران توسعه حمل و نقل عمومی از کمبود منابع رنج می برند. در بسیاری از کلانشهرها خبری از مترو نیست. مترو تهران در حد اسفناکی نسبت به پایتخت های جهان فقیر و محدود است. بیماری های قلبی در اوج خود بوده و روندها نیز در این ارتباط رو به رشد است.
در این رابطه باید به علل و عوامل این رفتار رانندگی شهروندان که با استفاده بیش از حد از خودروهای شخصی خود شرایط بیماریزای شهری را برای شهروندان و خودشان ایجاد می کنند مورد بررسی قرار گیرد. این رفتار امروزه یک رفتار بی اثر اجتماعی نبوده و بلکه عامل ایجاد ضرر و زیان به شهروندان و کشور و حتی نسل های اینده است. به نظر اینجانب برای بهبود رفتار رانندگی در شهرها و برای کاهش خودروهای سطح معابر شهری که قریب ۹۰ درصد الودگی هوای شهری را ایجاد می کنند تدابیری بیش از اموزش شهروندان لازم است. به نوعی استفاده کنندگان از خودرو باید سهمی از ضررو زیان ناشی از فرهنگ حمل و نقل خود را بپذیرند و حاکمیت باید بتواند از شهروندانی که با عدم استفاده از خودرو شرایط بهتری برای زندگی خود و دیگران فراهم می کنند، حمایت نماید.
در این رابطه پیشنهاد می شود با وضع قوانینی مانند لزوم پرداخت عوارض برای استفاده از بزرگراه های شهری (به صورت الکترونیک ) و صرف این منابع برای گسترش، نوسازی و در صورت امکان رایگان سازی حمل و نقل عمومی مانند مترو و اتوبوس های شهری به صورت تدریجی الگوی حمل و نقل شهری را از استفاده بیش ازحد از خودرو به طرف سبک های حمل و نقل عمومی دوست دار سلامت که اثار زیان بار کمتری بر سلامت شهروندان دارند، سوق دهیم.
متن کامل مقاله:
http://www.mehrnews.com/news/4097693/%DA%A9%D8%A7%D9%87%D8%B4-%D8%B3%D9%86-%D8%A8%DB%8C%D9%85%D8%A7%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%82%D9%84%D8%A8%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%86%D9%82%D8%B4-%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF-%D8%AD%D9%85%D9%84-%D9%88-%D9%86%D9%82%D9%84-%D8%B4%D9%87%D8%B1%DB%8C
