در دیدار روز گذشته (۱ مهر) میان ذاکری، مدیرعامل راه‌آهن ایران و زوفر نرزولایف، رئیس راه‌آهن ازبکستان، تصمیمات مهمی برای گسترش همکاری‌های ریلی بین دو کشور اتخاذ شد.
این نشست که در ساختمان مرکزی شهدای راه‌آهن برگزار گردید، به بررسی راهکارهای افزایش حجم جابه‌جایی بار و تسهیل سیر واگن‌ها بین ایران و ازبکستان اختصاص داشت.
ذاکری با اشاره به آمار جابه‌جایی بار در هشت ماهه سال ۲۰۲۵، بیان کرد که تاکنون ۴۷۶ هزار تن بار بین دو کشور منتقل شده است.
وی ابراز امیدواری کرد که این حجم تا پایان سال جاری میلادی به یک میلیون تن و در سال ۲۰۲۶ به دو میلیون تن برسد.
این هدف‌گذاری نشان‌دهنده عزم جدی دو کشور برای تقویت روابط تجاری و ترانزیتی است.به گفته حسن کریم‌نیا، کارشناس حمل‌ونقل و ترانزیت، ازبکستان به عنوان یک کشور کلیدی در کریدور شرق به غرب، می‌تواند نقش مهمی در تسهیل تجارت بین ایران و دیگر کشورهای منطقه ایفا کند.
این کارشناس افزود که تعریف تعرفه‌های مشترک به منظور افزایش همکاری‌های دو کشور و تسهیل فرآیند جابجایی ضرورت دارند.
در ادامه، ذاکری به افزایش صادرات محصولات ایرانی و ترانزیت بار از ازبکستان به ایران و آب‌های آزاد اشاره کرد و گفت: «در حال حاضر، بالغ بر ۱۳۰۰ واگن بارگیری شده در مسیر مرز سرخس آماده اعزام به سمت ازبکستان هستند.»
رئیس راه‌آهن ازبکستان زوفر نرزولایف نیز در این نشست با قدردانی از همکاری‌های ایران، از آمادگی این کشور برای پذیرش واگن‌های باری ایرانی از طریق ترکمنستان خبر داد.
این همکاری‌ها می‌تواند به تقویت روابط اقتصادی و تجاری بین دو کشور کمک شایانی کند.
در نهایت، این نشست نمایانگر اراده دو کشور برای تقویت شبکه‌های حمل و نقل و افزایش تبادلات تجاری است و امید می‌رود که با برگزاری جلسات مشترک، حجم ترانزیت و صادرات کالا بین ایران و ازبکستان افزایش یابد.
این تحولات می‌تواند به بهبود وضعیت اقتصادی و تجاری دو کشور و همچنین تسهیل دسترسی به بازارهای بین‌المللی منجر شود.
در شرایطی که جهان به دنبال تأمین کالاها و تجارت امن‌تری است، ایران با موقعیت جغرافیایی خود می‌تواند به عنوان یک پل ارتباطی میان شرق و غرب و شمال و جنوب نقش‌آفرینی کند.
کارشناسان معتقدند ترانزیت (عبور) کالا منافعی اعم از «درآمد ارزی سرشار»، «ایجاد جایگاه راهبردی در سطح بین‌الملل»، «گره خوردن منافع مشترک با کشورهای ذی‌نفع و قدرت‌های اقتصادی و سیاسی»، «خنثی‌کنندگی تحریم‌های ظالمانه و یک‌جانبه»، «توسعه اقتصادی و فرهنگی و افزایش مراودات مالی به واسطه وجود منافع بازرگانان کشورهای دیگر» و مهم‌تر از آن «تنظیم منافع مردم-دولت» را به همراه دارد.
